دکتر محسن آقایی حکاک افزود: به دنبال  مانیتورینگ ویدیوEEG 1200 بیمار، مشخص شد 15 درصد این افراد  مبتلا به صرع نبوده و با تشخیص نادرست تا سال‌ها دارو مصرف می‌کردند. بنابراین مانیتورینگ صرع برای تشخیص درست و دقیق‌تر این عارضه و   کمک به روند درمان از اهمیت زیادی برخوردار است.

رئیس مرکز صرع دانشگاه‌هامبورگ آلمان نیز گفت: مطالعات نشان می‌دهد احتمال ابتلا به صرع در افرادی که دچار عقب‌ماندگی ذهنی خفیف هستند   10 درصد و در افرادی با عقب ماندگی شدید تا 45 درصد   بیش ازافراد عادی است. دکتر فرانک بوئسبیک در حاشیه دومین کنگره بین‌المللی صرع بیمارستان رضوی با اشاره به دشواری روند درمان بیماران مصروع مبتلا به عقب‌ماندگی ذهنی، گفت: یکی از مشکلات این است که علایم هنگام تشنج در آن‌ها شباهت زیادی با علایم تشنجات صرعی دارد، در حالی که گاهی این حملات تشنجی ناشی از صرع نیست، به همین دلیل تشخیص غلط صرع برای این بیماران بیش از دیگر مبتلایان روی می‌دهد.

وی در خصوص نحوه تشخیص درست صرع برای بیماران عقب‌مانده ذهنی گفت: تصویربرداری نوار مغزی ویدیوEEG برای این بیماران باید به مدت طولانی تر انجام شود و دقت در عملکرد بیمار هنگام تشنج بیشتر باشد. وی با اشاره به اهمیت استفاده از ویدیو EEG برای تشخیص درست صرع تأکید کرد: این روش به ما کمک می‌کند نوع صرع و همچنین در صورت کانونی بودن صرع، کانون مورد نظر را در مغز با دقت بیشتری شناسایی کنیم و در نتیجه هم در تجویز دارویی و هم در انتخاب فرد برای انجام عمل جراحی، این روش تشخیصی بسیار کمک‌ کننده خواهد بود.

دکتر کریستف کلینگ ‌هاوس، مسؤول بخش صرع دانشگاه مونستر آلمان نیز گفت: پیشرفت‌های تکنیک‌های تصویربرداری MRI در کنار استفاده از تصویربرداری ویدیو EEG در تشخیص درست و درمان مناسب بیماران صرعی از اهمیت زیادی برخوردار است. وی با اشاره به نیاز بیماران صرعی به درمان‌های جامع گفت: در کشورهای پیشرفته دنیا سعی می‌شود درمان بیماران صرعی تنها معطوف به درمان‌های دارویی و کلینیکال نباشد و این بیماران در کنار دریافت این خدمات پزشکی، از برنامه‌های درمانی دیگری همانند بازتوانی، کاردرمانی و همچنین خدمات مددکاری اجتماعی برخوردار شوند.

 دکترهاوس همچنین مشاوره ژنتیک را در کاهش آمار بیماران صرعی با منشأ ارثی مؤثر دانست و افزود: به دلیل ملاحظات اخلاقی، روش نظام مندی برای شناسایی صرع پیش از تولد توصیه نمی‌شود، اما مشاوره ژنتیک قبل از ازدواج و یا قبل از اقدام به بارداری در این رابطه بسیار اثرگذار است.